بنده بنابر مصروفیتهای زیاد نتوانستم در این مورد چیزی بنویسم امشب اندکی از مظالم و ستمهای رژیم و ایادی زابلی اش را برای خوانندگان تشریح می کنم که بدانند خشونت از کی و چرا شروع شد؟
چرا جوانان اهلسنت سلاح بدست گرفته راهی کوه وبیابان شدند؟
چرا مقاومت مسلحانه را شروع کردند؟
چرا جوانان بلوچستان زندگی آرام خود را در شهرها ترک کرده و هزاران مشکل را به جان خریدند؟
آری این جنایت متجاوزان و زابلیها بود که جوانان را وادار به قیام کرد
این اهانت به دین و مقدسات مردم بود که جوانان را راهی کوه و بیابان کرد
این تحقیر و تذلیل مردم بود که سلاح بدست جوانان داد
این حکومت یک عده ارازل و اوباش زابلی بود که مردم را به تنگ آورد و وارد صحنه کارزار نمود
جنایت و کشتار و قتل عام و تجاوزبه زنان و دختران بلوچ در نصرت آباد و حصاروئیه بود که خشم جوانان را برانگیخت.
جنایت وحشیانه زابلیها در گورناک که خانه های مردم و مسجد و مدرسه روستا با خاک یکسان شدند بود که قلوب را جریحه دار نمود و جوانان را وادار به نبرد و مبارزه کرد.
گلوله باران و بمباران نمازگزاران مسجد مکی که بعد از تخریب مسجد اهلسنت در مشهد در برابر مسجد مکی تجمع کرده بودند و شهادت دهها جوان و پیر در این حادثه المناک از دیگر شرارتهای رژیم و مزدورانش در بلوچستان علیه اهلسنت بود.
تحقیر فرهنگ و توهین به مقدسات اهلسنت پخش نمودن سریالها و فیلمها موهن علیه محبوب ترین شخصیتهای اهلسنت بود که جوانان را وادار به قیام نمود.
ترور و زندانی نمودن علما و اندیشمندان اهلسنت و تخریب و توهین به آنها بود که راهی جز برداشتن سلاح پیش جوانان نگذاشت.
هنوز هم خون مولوی عبدالملک و مولوی عبدلناصر و مولوی یارمحمد و مولوی الهیاری و دکتر کاظمی و دکتر احمد صیاد و شیخ ضیائی و مولوی نعمت الله و مولوی عبدالحکیم و مولوی موسی فریاد انتقام سر می دهند.
تجاوز به ناموس دختران و زنان بلوچستان بود همچون تجاوز به دختر 12 ساله کنارکی و تجاوز به سه دختر دانش اموز در بمپور افشا شدندکه غیرت جوانان را به نبرد فراخواند و هیهات منالذلة سر دادند
جدا از اینکه مردم بلوچ در سرزمین خود هیچ حقی در تعیین سرنوشت خود ندارد و حتی برای نفس کشیدن باید از زابلیها و تهرانی ها گدائی کنند !
چرا و چرا و چرا؟
آیا این سرزمین از آن ملت بلوچ نیست ؟
آیا نباید جوانان این سرزمین بر سرنوشت خود حاکم شوند؟
این همه ظلم و ستم و تجاوز بود که بالاخره صبر جوانان صبور و شریف این دیار را لبریز نمود و آنان را به پاسخگوئی واداشت و آنان را وادار کرد تا در پاسخ خشونت بپاخیزند تا خود نظاره گر مرگ تدریجی خود نباشند.
آنان نه برای اعدام بلکه برای نجات از اعدام بپا خواستند
آنان برای کشتن نه بلکه برای نجات از کشتن قیام کردند
آنان برای خونریزی نه بلکه برای نجات از ریختن خون هموطنان خود جان خود را فدا نمودند.
آنان بپا خواستند تا پای اهریمنان را از سرزمین بلوچستان قطع نمایند و در سرزمین خود آزادانه زندگی کنند. چگونه است که اگر فلسطینی برای نبرد با متجاوزان و جنایتکاران قیام می کند مبارزه می کند و مقاومت می کند اما اگر ما بپاخیزیم تروریست هستیم ؟
نه دیگر این اداها تاثیری ندارد و تنها راه امنیت و صلح و آرامش منطقه دادن حقوق مردم به آنها می باشد ورنه نبرد و جنگ ادامه دارد...
و تاسوکی آغاز این نبرد بود که با قطع پای متجاوزان و جنایتکاران آغاز شد و این نبرد را نهایتی جز پیروزی حق بر باطل و آزادی و سربلندی مردم بلوچستان نیست و نخواهد بود و عبدالمالک رهبر این انقلاب است و امروز تبدیل به رمز مقاومت علیه ظلم و استبداد و تجاوز و توهین شده است و رژیم هر چند علیه او بگوید همان اندازه بر محبوبیت وی در بین جامعه اهلسنت و ملت ستمدیده بلوچ افزوده می شود،عبدالمالک راه قیام را نشان داد ، روش مبارزه را نمایاند، درس مقاومت داد، او در قلب هر مسلمانی جای دارد، او در قلب ملیونها انسان آزاده جای دارد و رژیم تا هزار سال هم نمی تواند او را از قلب مظلومان بزداید و هر سخنی علیه او وی را محبوب تر و محبوب تر می کند واقعا آنان که از نزدیک او را دیده اند می دانند که او اسطوره ایمان و توحید ، عقیده راسخ و جهاد ، مبارزه و مقاومت است و الان دشمن هم از نزدیک او را می شناسد و می داند که او کیست اما بغض و عداوت و کینه دلهای روافض را فرا گرفته است و به آنها فرصت فکر کردن و اندیشیدن نمی دهد. راه عبدالمالک تا پیروزی و عزت اهلسنت و مردم بلوچ ادامه دارد و سربازان ایمان با تجدید سازماندهی و تجدید ایمان به مبارزه و مقاومت ادامه خواهند داد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر